مدح و مرثیۀ امام زین العابدین علیهالسلام
دلش گرفته نگاهش به سویِ میدان است دوبـاره زینتِ سجّـادهها پـریشـان است تمامِ دشتِ بلا را درونِ تب میسوخت شبیهِ ماهیِ لب تشنهای که بیجان است توان نداشت بجنگد و خـواهرِ خورشید برای شمعِ وجودش شبـیهِ پروانه است نگاهِ شـام به او خیـره مانـده است ولی نگاهِ تـیـرۀ او خـیـره بر شهـیـدان است اسیـر بود ولی تـیغِ خطبه خـوانیهاش برایِ لشگرِ شیطان شبیهِ طـوفان است شکـایت از لبِ سـجّـادهاش نـمیشـنوند سکوتِ خـسـتۀ او اسـتوارِ ایمـان است نشد که آب بـنوشد بـدونِ اشک و عـزا هنوز یادِ جگرهای خشک و عطشان است سری به نیزه بلند است گوش کن تاریخ به رویِ نیزه پیامِ حسین” قـرآن ” است |